A ASOCIACIÓN CULTURAL CHARAMELA NO X CICLO DE TEATRO AFECCIONADO:

 

Nesta entrada e a piques de comezar o X Ciclo do Teatro afeccionado “O teatro no Camiño”, dende o Museo consideramos que é o intre axeitado para ensalzar a dinámica da Asociación Charamela, na procura da recuperación do teatro afeccionado en Melide, unha das manifestacións escénicas que contan cunha fonda tradición en Melide, fundamentalmente da man da saga familiar dos Fidalgo.

Así pois, consideramos que é de xustiza recoñecer o papel de Jesús Gómez Salgado, do seu fillo Jesús Gómez Lareo e da súa neta e filla deste último, Mary Gómez Neira. Efectivamente ben é certo, que o tema das afeccións vai parello moitas veces á xenética, xa que as inquedanzas e gustos incúlcanse dende a nenez e transmítense de pais a fillos.

 

FROITO NOVO DE MELIDE: 50 ANOS DE COMPROMISO, AMOR POLA CULTURA MUSICAL DO PAÍS E BO FACER.

Neste ano 2022 asistimos ó aniversario da Agrupación “Froito Novo” de Melide, un aniversario en maiúsculos e polo alto, xa que estamos a falar de medio século de traxectoria ininterrompida. ¡Xa van aló 50 anos!, ¡nada menos!, e nese eido estamos a falar da decana das agrupacións musicais de Melide, referíndonos ás que seguen vivas a día de hoxe, e á segunda da comarca Terra de Melide, posto que en antigüidade somentes é superada pola Banda de Música de Visantoña (outrora denominada Banda de Vilar de Ferreiros), que conta con 145 anos de existencia, e da que supoñemos que dentro de 5 anos se lle renderá o tributo oportuno e agradecido.

 XUBILACIÓN DE MARÍA LÓPEZ MIGUÉLEZ: A PRIMEIRA AXENTE DE POLICIA DE MELIDE.

Co gallo da recente xubilación de María despois de 33 anos vestindo o uniforme da Policía Local de Melide, o primeiro que queremos facer é desexarlle unha feliz xubilación e que a nova etapa, que agora comeza, resulte o máis reconfortante posible, de proveito, boa saúde e motivadora.

Mais tamén imos aproveitar este acontecemento coma un pretexto para elaborar unha retrospectiva sobre os inicios de María no corpo municipal, en comparativa, ou máis ben perspectiva, respecto ós albores da incorporación da muller ás Forzas e Corpos de Seguridade, presentes na xeografía galega e, por extensión, no conxunto do Estado. Unha incorporación que cabe definir realmente coma serodia, xa que verdadeiramente se produce dende hai poucas décadas, como imos ver nesta entrada, sendo poucos os exemplos que agroman durante o Réxime, polo que case se pode considerar que se trata dun avance froito da Democracia e, precisamente, foi nos corpos de policía dependentes das administracións municipais nos que podemos atopar as máis temperás e precursoras irrupcións da muller en departamentos de seguridade pública (sendo nos únicos nos que se poden documentar as primeiras promocións de policías, en feminino, antes do ocaso da Ditadura).

 TÍMPANO DE SANSÓN CO LEÓN DA IGREXA DE MOLDES (MELIDE)

Tímpano da igrexa de San Martiño de Moldes

Temos unha sección neste Facebook e no blog dedicada ás igrexas románicas das comarcas lindeiras, pero por riba de todo centrámonos no estudo e difusión do Románico da nosa comarca, na que non se conservan tantos exemplos como na Ulloa por exemplo, pero os que temos responden a un compendio de elementos e detalles que o fan singular e especial.

Debuxo de X.M. Broz do tímpano da igrexa de Moldes.

Hoxe amosamos un destacado exemplo que podemos atopar no Concello de Melide. Atópase na igrexa parroquial de San Martiño de Moldes, onde nos encontramos cun dos mellores e máis sobresaíntes exemplos de Románico en toda a contorna en canto o seu repertorio decorativo. Trátase dun modesto templo rural moi modificado no tempo, xa que a súa cabeceira ou ábsida foi eliminada para edificar a casa reitoral anexada á igrexa, e no seu interior producíronse tamén unha serie de infrutuosas reformas que modificaron substancialmente o arco triunfal e se engadiu unha prolongación na nave central a modo de cruceiro ou transepto. Esta reforma foi efectuada con toda probabilidade despois do ano 1933, xa que no plano que se adxunta no “Terra de Melide” aparece debuxada a planta cunha soa nave rectangular e sen cruceiro. Pero o máis sobresaínte da igrexa atopámolo no seu exterior, onde conserva practicamente intacto, aínda que en mal estado de conservación, todo o seu repertorio decorativo propio da máis pura iconografía románica. Trátase dun auténtico bestiario en pedra onde zoomorfos e animais fantásticos e mitolóxicos adquiren todo o protagonismo.

 

PASOS PROCESIONAIS DA SEMANA SANTA DE MELIDE.

Melide, ó igual que moitas vilas e cidades celebra a Semana Santa con procesións e pasos durante varias xornadas. Na nosa vila hoxe en día esta tradición goza dunha formidable saúde, grazas sobre todo, ó empeño e dedicación das Confrarías da Soidade e a do Xesús Cautivo e do Perdón.

Para falar delas imos botar man das informacións obtidas das publicacións de Xosé Manuel Broz Rei, Director do Museo da Terra de Melide.

En Melide saen en procesión tres pasos de excelente calidade, datados todos eles no século XVIII. Trátase de tres imaxes, das chamadas "de vestir" e articuladas, atribuídas ó círculo dos imaxineiros composteláns Gambino e Ferreiro, nun século que destacou pola bonanza económica do Convento de Sancti Spiritus dado que se emprenderon reformas como as da nave e a da torre das campás da igrexa de dito convento, así como a sillería do coro (hoxe desaparecido descoñecendo cal foi o seu paradeiro), e o órgano do que aínda podemos ver a caixa. Grandes reformas na fábrica da igrexa que tamén incluíron os retablos das capelas laterais do transepto e as correspondentes imaxes procesionais.