AS FONTES PÚBLICAS DE MELIDE:

                                              

                                               Debuxo de Xosé Manuel Broz Rei da Praza do Convento,

                                          onde se pode ver a antiga fonte instalada a finais do século XIX.

Nestes días, que por mor dos descubrimentos arqueolóxicos no Cantón de San Roque relacionados coa vella rede de sumidoiros e aproveitamento dos excedentes de caudais das fontes públicas (instaladas a fins do século XIX), e que posteriormente (na segunda metade dos anos 50) ían ser aproveitados para abastecer de auga ó recén construído lavadoiro público, estase a falar moito sobre o tema en cuestión.

Pois dende o Museo de Melide consideramos que se trata dunha moi oportuna ocasión para falar do máis importante, que non é outra cousa que lembrar a enorme importancia que supuxo para a nosa vila a instalación das primeiras fontes públicas para o abastecemento das casas, posto que ata o ano 1889 tíñase que botar man de pozos, tanto de titularidade pública coma privada.
Así pois imos falar sobre este tema e compartir fotos antigas, así como amosaremos as particularidades das primeiras fontes de abastecemento público urbano, das orixes do lavadoiro, e tamén da chegada da traída para as casas, e como os habilidosos latoeiros artesáns de Melide se converteron en fontaneiros, posto que eran os únicos profesionais capaces de facer soldaduras das cañerías de chumbo.

Tamén se falará de sellas, das longas reas de xente, e dos tempos de espera nas fontes para ir pola auga, dos augadores "profesionais", ou tamén das trasnadas que facían os nenos na Fonte do Pilón.

A ESENCIA DO MUSEO DA TERRA DE MELIDE.

Reflexión con motivo do Día Internacional dos Museos:
"Os museos como eixe cultural: o futuro das tradicións".

O Museo de Melide radica no centro, na banda dereita e na banda esquerda, no nacente e máis no solpor, na nordesía e no mediodía, sendo abranguido por canto lindeiro e marco confinan os señoríos de Abeancos e determinan á Terra de Melide.
Tamén procura situarse enriba, sempre que a defensa da tradición herdada así o require, xeralmente encadrado no medio, mais sempre tendo presente cales son as súas orixes nos chanzos máis baixos que parten dos solados máis humildes e cativos.
Por conciencia é de dentro, pero sempre respecta, admira e aprende do de fóra, posto que vivimos nunha órbita plural, na que todo suma e determina todas e cada unha das realidades culturais que nos rodean e das que inherentemente formamos parte.

DÍA DAS LETRAS GALEGAS 2019

Co gallo da celebración do Día das Letras Galegas, e a súa atinada elección de Antón Fraguas Fraguas, o Museo de Melide quere recordar de novo ós ilustres das nosas letras, entendendo por “nosas”, ós autores que estudaron, investigaron, poetizaron e narraron, historia, etnografía, costumes, contos e sentimentos da Comarca da Terra de Melide.

Dende o Museo de Melide animámosvos a celebrar o Día das Letras Galegas co orgullo que nos produce ter unha lingua propia, que serviu de medio de expresión da man dos nosos máis egrexios autores, tamén na nosa vila.

O MUSEO DA TERRA DE MELIDE: 1978-2018

40 ANOS DUNHA INSTITUCIÓN dedicada ó estudo, conservación e divulgación do Patrimonio Cultural da Comarca

6ª Etapa: 2005- 2018. O PRESENTE DO MUSEO.

Foi a partir deste ano 2005, unha vez rematadas as obras de mellora e acondicionamento do local, cando se pon en marcha o Museo Arqueolóxico e Etnográfico da Terra de Melide, como institución dedicada ó estudo, conservación e divulgación do Patrimonio Cultural da Comarca. Neste período suceden parte importante dos cambios sufridos pola institución dende a súa creación, pois agora, coa nova sede xa rematada, empeza a andaina dun “verdadeiro” Museo.

O MUSEO DA TERRA DE MELIDE: 1978-2018

40 ANOS DUNHA INSTITUCIÓN dedicada ó estudo, conservación e divulgación do Patrimonio Cultural da Comarca

5ª Etapa: NOVA SEDE. 2001-2005. NOVA INAUGURACIÓN DEFINITIVA.

O día 26 de maio de 2001 inaugurouse a nova sede do Museo da Terra de Melide, pero o interior do edificio aínda non estaba completamente rematado, faltaban moitas cousas por puír. Os chans das salas seguían estando en formigón e as escaleiras tiñan a varanda de obra e as fiestras da parte traseira non tiñan persianas.
A configuración das salas, aínda que xa estaba trazada dende o primeiro momento non contaba con todas as vitrinas nin con todas as pezas expostas.